Als jong meisje was ik echt niet te zwaar, ik was zelfs een beetje mager. Maar na de geboorte van mijn kinderen bleven de kilo’s eraan zitten. Ik begon maar eens met lijnen. Alle diëten die voorbijkwamen, probeerde ik uit: een fruit dieet, een brood dieet, een sherry dieet en wat dan nog niet meer. En soms zette het wel zoden aan de dijk, want ik deed echt wel mijn best, maar na een jaar of twee kwam het er langzaamaan toch weer bij.
Ik werkte in een familiebedrijf wat letterlijk 24/7 doorging, ik werkte veel en was altijd druk. Als ik dan thuiskwam na een dienst moést ik mezelf belonen, want ik had hard gewerkt. Ik vond echt dat ik het verdiende om even wat lekkers te eten. Dus daar ging ik: lekker op de bank met een wijntje (of twee), een kaasje en wat crackers. En het stomme was, altijd als ik naar bed ging dacht ik goh wat heb ik gedaan, nu zit ik weer zo vol. Maar elke keer deed ik het toch weer opnieuw… En als ik dan aan het diëten was en helemaal niks mocht, niet even een wijntje of een kaasje, resulteerde dit er altijd in dat ik het dieet weer liet voor wat het was.
Gezondheidsklachten
Op een gegeven moment kreeg ik gewrichtspijn in mijn knieën en heupen. Toen de klachten even aanhielden ben ik naar de huisarts en orthopeed gegaan. ‘Het zou goed zijn als je 10 kilo zou afvallen’, werd er tegen me gezegd. Tja, dacht ik, ze kunnen me wat. Het lukt me toch nooit! Inmiddels had ik na zoveel diëten het echt opgegeven.
Een paar jaar terug had ik het boek Het geheim van slanke mensen nog heel aandachtig gelezen, maar toen ik hem uit had, legde ik hem ook snel weer weg. Ik stopte het boek zo hoog mogelijk in de boekenkast, zodat ik hem niet weer zomaar zou pakken, ik had er geen zin meer in. Ik was er nog niet klaar voor. Toch ging ik stiekem wel een beetje opletten op de slanke mensen in mijn omgeving, die aten toch wel minder dan ik dacht. Dus toen de arts tegen mij zei dat het beter zou zijn voor mijn gezondheid om wat kilo’s kwijt te raken, besloot ik het toch nog maar eens te proberen, maar toen met Skinnyminds. Zonder dieet.
Een simpele formule
In het nieuwe jaar ging ik er vol voor, hoewel ik wel achterdochtig was. Hoezo zou het nu opeens wel lukken? Ik heb toen een goed gesprek met mijn coach gehad, waarna het mij duidelijk werd dat ik het toch écht zelf moest doen. Elke week is er wel wat, of ik ben druk of ik heb een verjaardag waar veel lekker eten is. Je kan altijd wel een reden, of beter gezegd, een smoes verzinnen om te eten. Helaas had ik nooit eerder bedacht dat het gewoon allemaal aan mijzelf lag.
In maart ging er dan eindelijk een knopje, of zeg maar gerust een grote knop om in mijn hoofd. Waarom wist ik dit niet eerder? Het is zo’n simpele formule! Ik kon echt niet begrijpen dat ik altijd dacht dat het aan een ander of aan de situatie lag. Hoe kon het dat ik dit nooit eerder heb gezien?
Tuurlijk eet ik nog wel eens teveel met bijvoorbeeld een etentje, maar dat is geen probleem. Vroeger had ik dan het idee: het is nu toch al fout gegaan, ik kan nu net zo goed alles nemen. Maar dat is helemaal niet zo!
De ‘goede’ gastvrouw en bourgondiër
Waar ik heel bang voor was toen ik probeerde af te vallen, was dat ik niet meer een goede gastvrouw zou zijn. Ik ben namelijk een echte bourgondiër. Ik kook graag en dan nodig ik veel visite uit. Voor mij voelde het dan altijd dat ik het voorbeeld moest geven om iets te pakken, want anders zou de visite niks durven te pakken. En dan zei ik: ‘toe pak maar, ik pak ook’. Ik dacht echt dat ik niet gastvrij was als ik dit niet deed. Dit heb ik destijds ook met mijn coach besproken. Zij gaf mij de opdracht om dit tijdens Pasen een keer niet te doen. Dus ik zette de schalen met al het lekkers op tafel en bleef rustig afwachten. En ja hoor, iedereen pakte wel wat. Dat was ook echt een eyeopener voor mij!
Nu weet ik dat je ook een goede gastvrouw of gastheer kan zijn, zonder zelf (eerst) te nemen. Maar het geldt ook andersom: als ik bij iemand op visite ben, durf ik nu ook om nee te zeggen. Vroeger durfde ik dat niet, omdat ik bang was om de gastvrouw of -heer te beledigen.
Een nieuwe knie?
De voornaamste aanleiding dat ik besloot om toch weer eens te proberen om af te vallen was omdat ik gezondheidsklachten kreeg. Ik stond zelfs al op de wachtlijst om een nieuwe knie te krijgen. Maar die nieuwe knie is nu overbodig, de gewrichtsklachten zijn verdwenen en de dokter stond versteld. En ik sta ook versteld van hoeveel energie ik weer heb. Ik kan nu weer makkelijk de trap op lopen, makkelijker bukken. Dat is echt heel fijn! Ik snap maar niet hoe ik dit niet eerder heb kunnen weten. Daarom vertel ik het ook aan iedereen! Zelfs op vakantie ben ik nog afgevallen. Het is allemaal zoveel meer automatisme. Echt heel fijn!
Interesse in ons 6-maanden coachplan? Klik hier voor meer informatie.
