Hoe leer je houden van je lichaam: body positivity
01 oktober 2020 

Hoe leer je houden van je lichaam: body positivity

Je hebt in je leven 2 opties om te houden van je lichaam:

  1. Accepteer het lichaam dat je hebt
  2. Zorg voor het lichaam dat je wilt

Ik weet niet welke optie makkelijker is.

Toen ik veel zwaarder was dan nu, ging ik voor optie 2. Alleen ‘zorgde’ ik niet echt voor het lichaam dat ik wilde; ik ging diëten, vanaf m’n 15e tot en met m’n 33ste. Ik viel af en kwam weer aan. Ik maakte steeds opnieuw de keuze tussen accepteren of veranderen, maar koos bij veranderen steeds de verkeerde strategie.

Zo kreeg ik het lichaam dat ik wilde

Tot ik het 15 jaar geleden over een andere boeg gooide. Ik stopte met diëten en ging mijn slanke vriendinnen kopiëren. Wat bleek: zij zorgden voor zichzelf én hun lichaam. Ze maakten keuzes, aten niet al het lekkers, wél het allerlekkerst. Ze bleven slank, zónder frustratie en dieetleed.

Wat ben ik ik blij dat ik dat eetgedrag vanaf toen gekopieerd heb, want uiteindelijk kreeg ik het lichaam dat ik wilde.

Nog altijd heb ik een prima, gezond gewicht. Alleen de ‘flow’ die ik had tijdens het afvallen is allang weg. De tevredenheid en trots die ik voelde bij elke mijlpaal in gewicht, voel ik niet meer. Tja, blijf dan maar eens dag in, dag uit doen wat je moet doen om niet aan te komen. Blijf dan maar tevreden met jezelf en je eigen lichaam, ook als er wel een kilo of 2 bijkomen.

Over het accepteren van je eigen lichaam, zonder flow of kick, gaat dit blog.

Mijn afslankboeken en veel van mijn andere blogs gaan juist over afvallen. Over hoe leuk afvallen is als je een goede strategie kiest. De crux is dat ook blijvend afvallen alleen lukt als je mild voor jezelf bent. Althans als je een balans hebt tussen mildheid en daadkracht.

Als je juist vanuit liefde voor jezelf, keuzes maakt die beter zijn voor je lichaam en gewicht. Niet omdat het moet, maar omdat je dat wilt. Dus idd goed zorgen voor het lichaam dat je wilt (en hebt). Genieten en nee zeggen.

Wil jij nu echt afvallen, kilo’s verliezen en meer weten over HOE je dat doet zonder dieet, dan raad ik mijn trainingen en boeken aan. Wil je hier laagdrempelig een begin mee maken? Meld je dan gratis aan voor onze online workshop.

Accepteren van je lichaam

Goed, we gaan het dus hebben over het accepteren en houden van je lichaam (optie 1).

Tegenwoordig hoor je veel over body positivity. Hoe houd je van je eigen lichaam zonder de kick van afvallen, mét alle imperfecties die je nu eenmaal hebt. Ik geloof en weet uit ervaring dat de kunst van het accepteren van je lichaam, het houden van je lichaam, minstens zo belangrijk is voor een fijn leven.

Kijk: ook al ben ik best slank, ik ben geen topmodel. En ik (en dat geldt waarschijnlijk ook voor jou) zal het ook niet worden.

De vraag is dan: wanneer ben je af? Wanneer is het goed genoeg?
Is dat bij maat 50, 42, 38, bij een gezond BMI, bij een stralend gezicht in de spiegel?

Wanneer is voor jou goed, goed genoeg? Ik zie zelfs veel relatief slanke mensen, behoorlijk struggelen hiermee.

Wanneer is het goed genoeg?

Als de perfecte look showen niet je dagelijkse werk is…
Als je, net als ik, enorm van lekker eten, gezelligheid, wijn, en chocola bij de thee houdt…
En zeker als je ook wel eens zwaarder dan maat 36 bent of bent geweest…

Oftewel: als je een normaal, gemiddeld gedisciplineerd (en dus ook niet-gedisciplineerd) mens bent, dan is een lichaam in de zin van een modellen lichaam, zonder een vetrolletje, putten, kletsende dijen of slappe delen, vrijwel onbereikbaar.

Alleen niet helemaal. Het kan wel.
Of tenminste bijna.
En als je niet uitkijkt voeden dit soort niet reële doelen, ineffectief gedrag en je eigen ontevredenheid.

Slank, slanker slankst: in gevecht

Ik heb ooit op m’n slankst, in mijn rol als blogger voor Wine-up, een sapkuur gevolgd in de zon (daar mochten we over schrijven). We aten een week niets, dronken alleen gezonde sapjes en sportten drie keer per week. Op mijn laagste gewicht viel ik in die week nog eens 6 kilo af.

Ik ben nog nooit zo dun geweest. Weg was m’n buik en m’n iets te dikke billen. Alles was strak.
En eerlijk: ik was apetrots en vond het heerlijk!!

Ik maakte echter een hele domme fout. Op de laatste dag van de sapweek gingen we shoppen. Met een aantal super leuke jurkjes (alles stond me fantastisch) kwam ik thuis.

De week erna at ik weer gewoon. Alles smaakte zoooo goed, ik was uitgehongerd en had totaal geen controle, alles was te lekker. Gevolg: van de de -6 kilo, waren er na een week al 4 weer terug. De rest volgde de week erna. M’n nieuwe jurkjes zaten direct weer te strak en ik kwam in een vecht-modus.

Van high naar low

Ik had bewezen dat het kon: dat mijn immer aanwezige buikje, echt kon verdwijnen als ik er maar helemaal voor ging. Dát moest ik weer bereiken. Kostte wat het kost. Ik had tenslotte boeken volgeschreven over afvallen, doelen stellen en doorzetten. Als iemand dat kon, was ik het.

Niet dus. Het lukte me niet.

In mijn dagelijkse leven lag er veel meer dan alleen sap in de koelkast en drie keer per dag sporten, was wat moeilijk te combineren met m’n gezin en baan. Maar het ergste was dat ik van een euforische ‘high’ in m’n leven (wat ben ik toch leuk, slank, sportief en aantrekkelijk), zakte naar een ‘low’ (dit moet beter, zo ben ik niet goed genoeg, ik kan het toch nog wel).

Ik raakte in strijd met mezelf. Nog erger: dat werkte ook door in andere dingen. Ik voelde me op allerlei vlakken tekort schieten. Ik vergat dankbaar te zijn voor wat ik had en deed, voor wie ik was en voor de mensen om me heen. Ik was vooral bezig met alles wat beter moest.

Weet je hoeveel energie dat kost?

Ik wil het niet eens meer weten. En waarom??? Waarom belandde ik in deze strijd en negativiteit? Dat dieetdenken en perfectionisme, zonder resultaat. Sterker nog: ik werd alleen onzekerder, zwaarder én gefrustreerder.

Ik geloof helemaal niet in slank, slanker, slankst. En ook niet in: gezond, gezonder, gezondst worden. Ik geloof in normaal doen, gezond verstand gebruiken, gezond gewicht en keuzes maken:

  • Wel lekkere dingen eten, ook af en toe nee zeggen.
  • Wel sporten, ook bankhangen.
  • Wel wijntjes drinken, niet door de week.
  • Wel gezond eten, niet altijd.

Het resultaat: geen topmodel, wel gezond. Tevreden met m’n lichaam én met mijn leven.

Want daar gaat het om: hoeveel heb jij ervoor over? Wil je alles op alles zetten voor een maatje 36 en een super strak lichaam, of tevreden zijn met maat 38, 44 of 54 en meedoen met het feest?

Allebei is goed.
Allebei is regie pakken. En kiezen geeft rust.

Die keus is aan jou:
Wanneer ben jij af?

Besluit: het is goed zoals het is

Ik heb inmiddels besloten dat mijn normale, huidige gewicht (van voor de sapkuur, mt 38-40) goed genoeg is.

Ik ervaar geen strijd meer en ben tevreden, draag weer kleding die ik leuk vind (toen ik in de strijd zat, koos ik veilig). Ik houd van mijn lichaam en ben blij als ik in de spiegel kijk. Ik heb weer regie en geniet enorm! Van lekker eten en mijn keuzes.

Accepteren begint met besluiten dat het goed is. Jij bepaalt wanneer verder veranderen of afvallen, niet meer opweegt tegen de moeite die je ervoor moet doen. Simpelweg omdat je ook andere waarden en prioriteiten hebt in je leven. Jij bepaalt op welk niveau dat is, met welk gewicht. Dat maakt mij niets uit.

Maak een bewuste keuze vanuit regie (niet impulsief/ frustratie).

Body positivity en houden van je lichaam

Hoe het na dit besluit voor mij werkt deel ik graag met je. Tevreden zijn met je lichaam heeft voor mij namelijk twee belangrijke dingen in zich: verantwoordelijkheid nemen voor m’n gedrag en het accepteren van mijn imperfecties. 

Body positivity oftewel houden van het lichaam dat je hebt, ontslaat je niet van verantwoordelijkheid pakken voor je (eet)gedrag.

Wie voelt zich beter over zichzelf, denk je?

  • Een vrouw van 90 kilo, die actief is, zichzelf laat zien, kleding draagt die ze leuk vindt, in contact met anderen is.
  • Of een vrouw van 90 kilo, die zich verschuilt in wijde kleding, minder goed voor zichzelf opkomt, vaak thuis blijft om koekjes te eten op de bank.

Je goed voelen over jezelf gaat dus wel degelijk over verantwoordelijkheid nemen. Sterker nog: de mate waarin je in staat bent de daad bij het woord te voegen is een belangrijke factor in je zelfvertrouwen.

Verantwoordelijkheid nemen voor je gedrag

Als ik naar mezelf kijk: als ik me een paar dagen laat gaan, veel te veel chocola eet, dan krijg ik last van gevoelskilo’s. Dan voel ik me vaak zwaarder (ook al zie je niets op de weegschaal) en minder stralend of sterk.

Ben ik daarmee een slecht mens? Nee natuurlijk niet!
Maar het is moeilijker om van jezelf te houden als je gedrag kiest dat jij zelf niet leuk vindt. 

Ik vind mezelf ook minder leuk als ik mn kinderen uitscheld of onaardig ben geweest tegen iemand. Niet dat ik het dan niet waard ben om van te houden. Natuurlijk niet. Maar dat ik me minder goed voel is dan wel een waarschuwing voor mezelf om ander gedrag te kiezen. Omdat ik daar blij van word.

Voor mij geldt dus: als ik blij en tevreden over mijn lichaam wil zijn, betekent dat ook de verantwoordelijkheid nemen om mijn gewicht niet verder op te laten lopen. Ik hoef niet verder af te vallen, maar ik wil ook niet aankomen.

Gewicht = werk in uitvoering

Je gewicht is hoe dan ook geen project met een kop en staart. Het is dus een fabel, dat ‘af zijn’ betekent dat je ‘er niets meer aan hoeft te doen’. Dat op gewicht blijven of regie pakken vanzelf gaat, zonder moeite.

Ik geloof dat het hoogst haalbare is: dat je op gewicht blijft zonder (grote) frustraties, omdat je écht accepteert dat keuzes maken erbij hoort in je leven. En omdat je het doet. Dus:

  • Minder eten als er toch wat dikmakende gewoontes in je leven zijn terug geslopen.
  • Wel gaan sporten terwijl je geen zin hebt.
  • Nee zeggen tegen hapjes omdat je aan de wijn zit op een feestje.

Stabiel blijven in gewicht impliceert dus wel degelijk regie pakken. En dat is prima. Want een gezond, stabiel gewicht hebben, is voor mij dus een waarde in mijn leven, iets dat ik belangrijk vind, waar ik blij van word. Regie is ook een waarde. En leven naar je waarden blijft altijd belangrijk.

In welke fase je ook zit, hoeveel je ook weegt en hoe oud je ook bent.
Dát is nooit af.

Je lichaam is nu eenmaal werk in uitvoering. Je blijft dus je leven lang bezig met je gezondheid, je gewicht, fitheid en conditie, juist omdat je je lichaam accepteert en er goed voor wilt zorgen!

Accepteren van je eigen imperfecties

Het tweede dat je te doen staat is het accepteren van de minder mooie dingen aan jezelf. In mijn geval gaat dit bijvoorbeeld over mijn buikje en de kipfilets onder m’n armen. Maar ook, nu ik ouder word: meer rimpels, oude knieën, overhangende oogleden, slapper in je huid zitten en nog veel meer.

Het accepteren van je eigen imperfecties is voor veel mensen moeilijk. Ook voor mij.

Maar weet je: het gaat me verrassend goed af. En dat komt vooral door deze theorie van Tony Robbins. Zijn tip: je kan op één moment (dus altijd) maar één staat hebben:

Je zit in een staat die je dient, of in een staat van lijden.

Vrij vertaald: Je voelt je lekker, actief en blij in je lichaam: positief. Of: je voelt je zwaar, negatief, moe of chagrijnig over je lichaam. Het kan niet allebei tegelijk. Je kunt er zelf voor kiezen om in de positieve mindset te komen.

Negatief denken over je lichaam

Een coach van ons: Lianne, heeft ooit een workshop gegeven op een van mijn events. Daar vertelde ze dat negatieve emoties er niet voor niets zijn. Het is belangrijk dat je ze voelt, ze willen je waarschijnlijk iets vertellen of je waarschuwen. Maar zo’n negatieve emotie is slechts zo’n 90 seconden in je lichaam.

Als je er veel langer mee bezig bent, doe je dat dus zelf. Je houd dan zelf je negatieve staat vast met negatieve gedachten en gevoelens die je zelf blijft voeden, terwijl je die ook los kan laten.

Volgens Tony zijn er drie factoren die je daarbij helpen:

1. Fysiologie: Gebruik de kracht van je lichaam

Hoe gebruik je je lichaam? Ben je down en zwaar? Zet bewust de kracht van je lichaam in: ga rechtop staan of zitten, hoofd omhoog, kijk jezelf recht aan in de spiegel en lach! De manier waarop je je lichaam inzet, heeft direct effect op je mindset. Het beste wat je kunt doen: kom in beweging, dat helpt direct om in een positievere staat te komen. Even lopen, sporten, dansen…  is heel effectief.

Zelf voeg ik hier graag aan toe: doe kleding aan die je echt leuk vindt, durf en verzorg jezelf (haar, make-up, etc.). Dit goed voor jezelf zorgen is onderdeel van onze Grote Vijf tegen eetdrang. Het helpt mij altijd direct een stapje richting de tevreden, slanke status.

2. Focus: Waar richt je je energie op?

Op wat er allemaal fout is aan jezelf, je lichaam en je leven? Of op de dingen waar je blij mee bent? Wat vind je best mooi aan jezelf, waar ben je tevreden over? Waar ben je trots op in je leven, dankbaar voor?  Daar kun je je bewust op richten!

Nog een leuke: ben je vooral bezig met dat wat je eet (en maak je daar een feestje van)? Of richt je je aandacht steeds op wat je eigenlijk niet mag eten? Jij bepaalt!

Het is niet voor niets dat je zo vaak hoort dat dankbaarheid heel belangrijk is in je leven. Sta elke dag even stil bij waar je dankbaar voor bent aan je lichaam en in je leven. Als je dit consequent doet, zie je je eigen imperfecties steeds minder. Ik kijk tegenwoordig vrijwel alleen nog naar de dingen die ik wel mooi vind. Super effectief!

3. Taal: wat je zegt, ben jezelf

Ik geloof heel erg in de kracht van taal. Je programmeert jezelf als het ware, door je eigen taalgebruik.

In mijn boek Het geheim van slanke mensen heb ik ooit een dieetbingo opgenomen, dat heeft hiermee te maken. Als jij steeds zegt: “dat mag ik eigenlijk niet die chocola”, voelt dat heel anders dan als je zegt: “ik kies nu niet voor chocola”. De woorden die je gebruikt, kunnen je versterken of naar beneden halen. Word je daar bewust van!!

En… pas je taal aan, aan je doelen en waarden. Dus: wil jij regie, een positieve kijk op je lichaam? Verander je woorden!

  • In plaats van: ik ben niet goed genoeg, zeg je: ik ben goed zoals ik ben.
  • In plaats van: ik heb een eeuwige strijd met mijn gewicht, zeg je: ik zorg mijn leven lang goed voor mijn gewicht en mezelf.
  • In plaats van: ik ben te dik, zeg je: dit lichaam is uniek en kan zoveel aan.
  • Zeg vaker tegen jezelf dat je mooi bent en je voelt je mooier.

Kortom: word je bewust van je kracht en kies positief

Lijd jij door je eigen gedachten en gedrag? Of dient jouw mindset jouw doelen en waarden? Je hebt een keuze. Soms is kiezen precies wat nodig is om een beetje meer (of heel veel meer) van jezelf te houden.

Hou van jezelf!
Ongeacht hoeveel je weegt.
Of heb je soms een beter idee?

Liefs, Mieke



E-book: Voor jezelf en je doelen kiezen
Download ons nieuwe gratis e-book en ontdek hoe je jezelf weer op nummer 1 zet. Leer doelen stellen en voor jezelf te kiezen. Vol zelfvertrouwen!
"The difference between Fat & Fit is I" --> Download nu

Over de schrijver
Vanaf mijn vijftiende was ik volslank en altijd bezig met afvallen (of aankomen). Ik heb alles geprobeerd: noem een dieet en ik ken het. De ene keer was ik succesvoller dan de andere, maar nooit had ik blijvend resultaat. Ik dacht dat ik pech had; ik kwam van de wind al aan, en slanke mensen geluk. Tot m'n 33-ste ben ik zo doorgegaan. Toen kwam ik erachter dat pech en geluk niet zoveel met mijn gewicht te maken heeft. Ik kopieerde het eetgedrag van slanke mensen en werd zelf slank. Zonder dieet, met chocola en wijn! En dat niet alleen: ik bleef slank en dat ben ik nog altijd.Ik heb me verder gespecialiseerd in de psychologie achter eten en in coaching op (eet)gedrag. In de afgelopen jaren heb ik 8 boeken geschreven (300.000 verkocht) over afvallen zonder dieet, oftewel: afvallen door gedragsverandering.In 2017 ben ik Skinnyminds begonnen. We hebben de kennis uit mijn boeken vertaalt in een training gedragsverandering. Gecombineerd met online groepen en een persoonlijk coachtraject, is dat het Skinnyminds coachplan. Vanaf 2019 leiden we coaches op in onze eigen coachopleiding, geaccrediteerd op HBO-niveau. In 2020 zijn we gestart met de Skinnyminds community.Mijn dagelijkse ervaringen deel ik hier onder Mieke's ervaringen
Reactie plaatsen