Gonny accepteerde haar mollige type niet meer en is 12 kilo afgevallen met het Skinnyminds coachplan. Dit is haar verhaal.
Ik accepteerde mijn mollige type
Ik ben altijd wel een mollig type geweest. Toen ik 16 à 17 jaar was dacht ik van ‘nou ik moet maar eens afvallen'. Dat lukte dan ook wel. Mijn zwaarste gewicht was toen ik 19 jaar was. Toen ben ik Weight Watchers gaan doen. Nou zo zwaar als toen ben ik gelukkig nooit meer geweest, maar ik bleef wel altijd het “mollige type”. Dat hoorde bij me, dus ik had het ook gewoon maar geaccepteerd. Ik had verder naar mijn mening ook geen eetprobleem. Het enige was dat ik eten niet zo belangrijk vond. Ik had zoveel dingen die ik leuk vond om te doen, dat ik het altijd heel druk had. Daarbij kwam eten wel een beetje op de achtergrond. In de ochtend at ik dan bijvoorbeeld geen ontbijt en op het kantoor bedacht ik me dat ik ook nog even wat moest eten. Ook vroeger had ik dit al, ik at wel wat tussendoor, maar alles snel - snel. Even een broodje van de keukenplank en dan rende ik alweer naar mijn pony toe.
Mieke leerde mij dat ik niet mollig hoefde te zijn
Het omslagpunt was voor mij toen ik wat ouder werd en ik voelde dat ik niet meer fit was. Ik leek wel een oud wijf. Toentertijd had ik nog volledige acceptatie. Het hoort er gewoon bij dat als je ouder wordt en je te lang hebt gezeten dat je stijf uit de stoel komt. Mijn vriendinnen hadden er last van en mijn man had er last van. Dat was gewoon dat je merkte dat je ouder werd. Ik zat bij de kapper toen ik het stukje van Mieke las over dat zij ook altijd wel een mollig type was. Mieke vertelde dat je dat niet hoefde te accepteren; het hoeft niet zo te zijn. En dat ze dat zonder dieet doet. Ik ben ook zeker geen type voor op dieet gaan. Ik maak geen plannen van nu ga ik dit en dit eten en dan strakjes mag ik dat. Een dieet volgen past totaal niet bij me. Ik wil niet eten waar ik geen zin in heb. Ik was dus wel afgevallen met Weight Watchers, maar als je wat ouder wordt heb je daar absoluut geen zin meer in. Dus toen ik dat stukje van Mieke las, wilde ik het nog een laatste keer proberen.
De regie op mijn leven, heeft me regie op mijn eetgedrag gegeven.
Ik had allerlei ‘dikke’ gewoontes en patronen. Door alle drukte at ik vaak gemaksvoeding. Dus in plaats van koken, gingen we lekker even patat halen. Vaak was het dan ook dat ik te veel at. Dus niet één keer, maar twee keer opscheppen. Dan heb je het de hele dag te druk gehad voor eten, ga je ‘s avonds zitten en dan ben je moe en heb je trek in eten. Het coachplan heeft me geleerd om actieplannen te maken. Daardoor verzink je niet meer in alle drukte. Ik begon altijd aan van alles, maar niks kwam af. Door de frustratie die daarvan kwam, begon ik ook te eten. Ik kan nu herkennen als mijn hongergevoel door stress komt. Ik heb een hele duidelijke structuur. Ik begin mijn dag met ontbijten en daarna ga ik kijken wat ik moet doen. Vervolgens maak ik de keus of ik het wel of niet die dag ga doen. Daar hou ik me dan ook aan. Ik durfde ook nee te zeggen tegen dingen. Zo pakte ik de regie op mijn leven weer terug en daarmee ook de regie op mijn eetgedrag. Door het coachplan leerde ik stil te staan bij mijn acties. Ik stelde mezelf bijvoorbeeld de vraag: “Waar komt het hongergevoel vandaan, waar ligt het aan?” Iedere keer moet je naar jezelf kijken en de vraag stellen of het echt honger is of dat er wat anders aan de hand is.
Ik ben geen vuilniszak
Een mooie uitspraak vond ik dat je geen vuilniszak bent. Je hoeft niet alles op te eten, je mag best eten weggooien. Ik vind het zo grappig dat mijn man het nu ook af en toe zegt. Op een gegeven moment raak je natuurlijk gewend aan de nieuwe porties en dan kook je wat minder, maar aan het begin is dat lastig. Je merkt ook dat je andere dingen als ‘lekker eten’ gaat ervaren. Ik had dan een lekker chocolaatje wat ik normaal gesproken niet eens had geproefd, zo hap-slik-weg, maar toen ik het echt proefde dacht ik ineens getsie daar heb ik helemaal geen zin in. Ik eet alleen voor een 10, dus ik ga op zoek naar iets lekkers. Plus ik ga straks lekker eten koken en daar heb ik zin in. Dat soort dingen zijn er nu ook in mijn vriendinnengroep in gekomen. Dan vraagt een vriendin aan mij: “Gonny, deze bitterbal is dit nou een 10?” en dan zeg ik: "Nee dat is een zes.” Het is echt een inzicht geweest voor mij dat als je dan toch eet, eet dan ook heel lekker. Dus alleen 9-ens en 10-en. Heel mooi is ook dat ik niet meer stram ben, ik ben lekker aan het sporten. Ik doe elke dag even de 10 minuten oefeningen van Skinnyminds. Nou aan het begin kon ik niet eens van de grond af komen. Ik heb het nu als ‘slanke’ gewoonte in mijn systeem zitten. Mijn matje staat in de badkamer en voordat ik ga tandenpoetsen ga ik eerst die 10 minuten doen. Eindelijk vind ik mezelf belangrijk. Ik pak ook mijn rustmomenten nu en zit niet meer de hele tijd voor anderen te rennen. Wandelen vind ik bijvoorbeeld erg ontspannend, dus als het me even teveel wordt, ga ik lekker even een stukje wandelen. Met rust en ontspanning kostte het me eigenlijk helemaal geen moeite meer om af te vallen. Tegen gelijkgestemden wil ik nog heel graag zeggen, denk eens aan jezelf.
We hebben een nieuwe formule: de 6 stappen van Het geheim van slanke mensen. We hebben een nieuwe, psychologische aanpak ontwikkeld om blijvend af te vallen. Ontdek jij wat jij kunt doen aan de kern-issues achter jouw eetdrang, dé enige manier om blijvend slank te zijn.
Wil jij meer weten over de nieuwe 6 stappen, van Het geheim van slanke mensen?
Meld je dan nu aan voor onze nieuwe formule.Wedden dat deze je training je op weg helpt om regie te pakken.
Om te kiezen voor jezelf en je doelen!
